Ρέυνολντς, σερ Τζόσουα

(Reynolds, Πλάιμπτον Ερλ, Ντέβονσαϊρ 1723 – Λονδίνο 1792). Άγγλος ζωγράφος, εξαιρετική μορφή στην ιστορία της αγγλικής τέχνης όχι μόνο για τη ζωγραφική αλλά και για την κριτική και θεωρητική του δραστηριότητα. Το 1741 έγινε μαθητής στο Λονδίνο του Τόμας Χάντσον, του πιο περιζήτητου τότε προσωπογράφου και το 1743 επέστρεψε στο Ντέβον, όπου παράμεινε (εκτός από ένα δεύτερο ταξίδι στο Λονδίνο το 1744-46), έως το 1749. Τα έργα του αυτής της περιόδου δεν φανερώνουν τίποτε το εξαιρετικό. Τα κυριότερα από αυτά, όπως η προσωπογραφία του λοχαγού Χάμιλτον (ιδιοκτησία του δούκα του Άλμπερκον), η Οικογένεια Έλιοτ (ανήκει στον κόμη του Σεν Τζέρμανς) μαρτυρούν το πρώιμο ενδιαφέρον του καλλιτέχνη για τον «ηθικό» χαρακτηρισμό και τον κοινωνικό ρόλο του μοντέλου του. Στο ταξίδι του στην Ιταλία (1750-52) γνώρισε το έργο του Ραφαήλ, του Μιχαήλ - Άγγελου, της σχολής της Μπολόνια και των μεγάλων Βενετσιάνων ζωγράφων του 16ου αι. που επηρέασαν βαθιά την εξέλιξη της τεχνοτροπίας του και την πλούτισαν με επισημότητα και αξιοπρέπεια, χαρακτηριστικά που τον ανάδειξαν σε μικρό χρονικό διάστημα και τον έκαμαν τον κυριότερο και πιο περιζήτητο προσωπογράφο της αγγλικής αριστοκρατίας. Η επιτυχία του άρχισε αμέσως μετά την επιστροφή του στο Λονδίνο, με την προσωπογραφία του Μοίραρχου Κέπελ του 1753 (Γκρίνουιτς, Εθνικό Ναυτικό Μουσείο). Η παραγωγή του αυτή περιλαμβάνει έργα πολύ γνωστά, όπως την προσωπογραφία της Κόμησσας Σπένσερ και της κόρης της (1760, ανήκει στον κόμη Σπένσερ), την προσωπογραφία της Νέλι O’ Μπράιεν (1763, Λονδίνο, συλλογή Γουόλας), των τριών θυγατέρων Μοντγκόμερι με τη μορφή Χαρίτων (1773, Λονδίνο, Εθνική Πινακοθήκη), τα «Παιδιά της οικογένειας Μπρούμελ (1780-81, ανήκει στον κόμη Άιβικ), έργο επηρεασμένο από την τεχνική του Ρούμπενς, που μελέτησε ο Ρ. σε ένα ταξίδι του στη Φλάνδρα και στην Ολλανδία (1781), και την προσωπογραφία του λόρδου Χίθφιλντ (1787, Λονδίνο, Εθνική Πινακοθήκη). Φίλος λογίων, όπως του Όλιβερ Γκόλντσμιθ, του ’Eντμοντ Μπάρκε και του δρος Τζόνσον, ο Ρ. έπαιξε αποφασιστικό ρόλο στην πνευματική αγγλική ζωή, ιδιαίτερα ως πρόεδρος της Βασιλικής Ακαδημίας της Τέχνης. Οι λόγοι που εκφωνούσε κάθε χρόνο, με αυτή την ιδιότητά του, προς τούς νέους ζωγράφους είχαν μεγάλη σημασία για τη δημιουργία νέων αντιλήψεων περί κριτικής και τέχνης στην Αγγλία. «Η λάιδη Κόκμπερν και τα παιδιά της», έργο του Τζόσουα Ρέυνολντς (Εθνική Πινακοθήκη, Λονδίνο)